Kekemelik ya da konuşmada akıcılık bozukluğu seslerin uzatılması, hece ya da sözcük tekrarları ya da sözcük üretiminin başlatılamaması şeklindeki takılma biçimleriyle konuşmanın doğal akışının kesintiye uğramasıdır. Kekemelik genellikle 2-5 yaşlar arasında başlamaktadır, yapılan çalışmalar toplam nüfusun yaklaşık % 1’inde kekemelik görüldüğünü ortaya koymaktadır ve erkek çocuklarda kızlara oranla (1/4) daha sık gözlenmektedir. Ailede kekemelik öyküsünün bulunması, takılmaların 3.5 yaşından sonra başlaması  ve 6-12 aydan daha uzun süre devam etmesi, konuşma sesleri üretimi hataları yapan, konuşma anlaşılırlığı düşük olan ve yönerge almada güçlük yaşayan çocuklar kekemelik açısından risk altında kabul edilebilirler.

Kekemeliğin nedenlerine ilişkin bir çok görüş bulunmaktadır. Ancak kekemeliğin nedenleri hakkında kesin bir şey söylemek mümkün değildir. Bu konudaki değişik görüşlerinin her birinin doğruluk payı bulunsa da bu görüşler henüz tam bir uzlaşma yaratacak zemine oturmamıştır.   Psikolojik nedenler; kekemelik ortaya çıkma nedeni psikolojik değildir; ancak kekemelik ortaya çıktıktan sonra kekemeliğin artmasında psikolojik faktörler etkili olmaktadır. Fizyolojik nedenler; kekemeliğin bir hava akışı sorunu olduğunun altını çizer. Nöro-linguistik nedenler; kekemeliğin nedeninin  düşüncenin dilden hızlı gittiği için konuşma mekanizmasının sınırlı kaldığını takılmaların ortaya çıktığını ifade eder. Nöro-fizyolojik nedenler; yapılan araştırmalar kekeme olanların konuşma esnasındaki beyin faaliyetlerinin kekeme olmayanlardan farklı olduğunu ortaya koymaktadır.

Kekemelik terapi ve tedavi sürecinde değerlendirme aşamasında dikkatli biçimde vaka öyküsü alınmalı, klinik içi ölçümler yapılmalı kekemelik ile ilgili bilgilendirme yapılmalı ve her danışana özgü bireysel bir terapi planlaması yapılmalıdır.

Çocuklarda ve yetişkinlerde uygulanan kekemelik terapi ve tedavi yöntemleri birbirinden farklılık göstermektedir. Ayrıca çocuklarda okul öncesi ve okul çağı dönemlerinde birbirinden farklı yöntemler kullanılmaktadır.